नमस्कार मित्रांनो ✍ Dynamo Shayari मध्ये आपले स्वागत आहे. मी तुमचा प्रिय मित्र विकास यादव आहे. तर माझ्या प्रिय मित्रांनो, आजच्या पोस्टमध्ये आपण याबद्दल बोलणार आहोत – दुःखी प्रेम कथा, Good Night SweetHeart Images.
Best 10+ दुःखी प्रेम कथा
1. अपूर्ण प्रेम
रुबी आणि रमेश नावाचा मुलगा एकत्र कॉलेजमध्ये शिकायला जायचा. रुबीचे घर रमेशच्या घरापासून अगदी जवळ होते, त्यामुळेच तो लहानपणापासून अनेकांचा लाडका मित्र होता.
रुबीला जेव्हा जेव्हा काही हवे असते तेव्हा ती रमेशकडून विचारायची. आणि जेव्हा कधी रमेशला कशाचीही गरज पडली तेव्हा तो रुबीकडूनच विचारायचा.
अशा परिस्थितीत हळूहळू त्यांच्यात खूप घट्ट मैत्री निर्माण झाली. आता रुबी आणि रमेश जिथे जायचे तिथे एकत्र जायचे. जेव्हा तो शाळेत शिकत होता तेव्हा दोघेही शाळेत एकत्र शिकत असत आणि जेव्हा दोघेही कॉलेजमध्ये जात असत तेव्हा दोघेही एकत्र शिकत असतात.
हळूहळू रमेशला रुबीची सवय होऊ लागली. आणि प्रत्येक रुबीलाही रमेशची सवय होऊ लागली. दोघांच्याही मनात काहीतरी वेगळंच चालू होतं. पण दोघांनीही कधी असा विचार केला नव्हता किंवा एकमेकांशी बोलला नव्हता.
ते फक्त एकमेकांना चांगले मित्र मानत होते. पण दोघांच्याही मनात काहीतरी वेगळंच होतं पण ते एकमेकांना काहीच बोलू शकत नव्हते. हळूहळू दोघांची मैत्री घट्ट होत गेली. कोणतेही काम करण्यासाठी रमेश आयुष्यभर तिच्या पाठीशी असेल असे रुबीला नेहमी वाटत असे.
याच कारणामुळे जेव्हा-जेव्हा ती अडचणीत यायची तेव्हा रुबीला काही काम असायचं, म्हणून तिने लगेच रमेशला घरातून काम करायला बोलावलं. रमेश आनंदाने लगेच त्याच्या घरी यायचा आणि त्याची सगळी कामं करायचा. रुबी विचार करत होती की रमेश, तू माझा चांगला मित्र आहेस, तो आयुष्यभर माझी अशीच सेवा करत राहील.
होय, रुबी अरमानला दुसरीकडे कुठेतरी लग्न करायचं होतं पण तिथं ती म्हणायची की रमेशला जेव्हा जेव्हा माझ्यासाठी कोणी योग्य वाटेल तेव्हाच मी त्याच्याशीच लग्न करेन. अशा परिस्थितीत रमेशला लग्नाची बातमी कळताच त्याचा स्वभाव चांगलाच तापला. कारण आमच्या मनात रमेश रुबीवर खूप प्रेम करू लागला होता.
शेवटी हे प्रेम तर होणारच कारण तो सुद्धा रमेशकडून सर्व कामे करून घ्यायचा. मी जेव्हा कधी रमेशच्या घरात त्याच्या खोलीत राहायचो, तेव्हा तो त्याचे कोणतेही काम करायला तयार असे. अशातच रुबीच्या शरीराचा स्पर्शही रमेशच्या शरीराला बाहेर कुठेतरी होत होता. शेवटी रमेश पण मुलगाच होता. तो कोणत्याही मुलीकडून हे कसे सहन करेल?
रुबी रमेशला वाटेल तेव्हा मिठी मारायची. आणि त्याच्यासोबत खेळण्यासाठी जबरदस्ती करत असे. अशा स्थितीत रमेशला रुबीच्या शरीरातील प्रत्येक अवयव चांगल्या प्रकारे माहीत होता.
कारण खेळताना रुबी रमेशला अशा अनेक ठिकाणी तिला हात लावायला भाग पाडायची. ती जागा जिथे आहे आणि ती फक्त तिच्या पतीला स्पर्श करण्यासाठी दिली पाहिजे.
रुबी जेव्हा कधी आंघोळ करायची तेव्हा ती नेहमी रमेशला गाडीत पाणी पोहोचवायला किंवा नेण्यासाठी फोन करायची. कधी कधी रमेश पाणी घेऊन तिच्या बाथरूममध्ये जायचा. आणि जेव्हा रमेशने तिचे नग्न शरीर पाहिले तेव्हा त्याने तिला पत्नी म्हणून स्वीकारले.
रुबी रमेशला आपला चांगला मित्र मानत होती आणि आंघोळ करताना आणि आंघोळ झाल्यावरही ती रमेशसोबत मस्ती करायची. अशा परिस्थितीत रमेशला स्वतःला अजिबात सहन होत नव्हते.
एकेकाळी कोणाच्या तरी घरी लग्न चालू असल्यामुळे एक मुलगा बाहेरून लग्नाला आला होता. मुलगा त्याच्या मित्राच्या लग्नाला जातो आणि मित्राच्या लग्नाला जातो. त्याच्या मित्राचे घर त्याच्या घरापासून खूप दूर असेल तर तो कधीच त्याच्या मित्राच्या घरी पटकन येत नसे.
तिच्या मैत्रिणीचे लग्न होते, म्हणूनच तिच्या मित्राने जबरदस्तीने मुलाला तिच्या घरी आमंत्रण म्हणून बोलावले होते. आणि तो मुलगा लग्नाच्या दिवशी त्याच्या मित्राच्या घरी आला होता. तेथे तो सर्वांशी चांगला जमला आणि अनेक लोकांशी जोडला गेला आणि अनेक मित्रही झाले.
तो मुलगा लग्नाच्या शेवटपर्यंत तसाच राहिला आणि त्याच्या वैवाहिक घरातल्या अनेक लोकांशी त्याची चांगलीच मैत्री झाली. पण त्या लग्नाला एक मुलगी पण आली होती, जी त्याच्या मित्राच्या जवळच्या नातेवाईकाची मुलगी होती.
पण जेव्हा रुबी रमेशला सांगते की तिला दुसरीकडे लग्न करायचे आहे तेव्हा रमेश खूप अस्वस्थ होतो.
रुबीने जेव्हा जेव्हा रमेशसोबत तिच्या लग्नाचा मुद्दा उपस्थित केला तेव्हा तो नेहमी त्याच्या घरी जायचा. कारण दुसऱ्याशी लग्न करण्याच्या विचाराने रमेशचे मन खूप तापले होते. पण रुबीला असं अजिबात वाटत नव्हतं, तिने रमेशला फक्त काम मिळावं म्हणून सोबत ठेवलं होतं.
काही दिवस गेले, रुबीचे आई-वडील तिच्याशी लग्न करण्यासाठी मुलगी शोधणार होते. रमेशला याची अजिबात कल्पना नव्हती. शाळा-कॉलेज बंद झाल्यामुळे ते रमेश आणि रुबीच्या घरी कमी वेळा येऊ लागले.
ज्या दिवशी रुबीचे कुटुंब स्वतःच्या मुलाला बघायला जाणार होते. त्याच दिवशी रुबी रमेशला फोन करते आणि म्हणते की माझे कुटुंबीय माझ्यासाठी लागा बघायला जाणार आहेत आणि तुला तिथे जाणे अनिवार्य आहे. कारण तू आमचा खरा मित्र आहेस आणि जोपर्यंत तुला मुलगा दिसत नाही तोपर्यंत मी लग्न करू शकत नाही.
हे ऐकून रमेशचा स्वभाव चांगलाच तापला. तो लगेच चिडला आणि फोनवरच रुग्णाशी कठोरपणे बोलू लागला. रमेश रुबीला सांगत होता की मी कोण आहे मी तुझ्यासाठी मुलगा शोधायला जाईन.
कॉलेजमध्ये माझी तुझ्याशी मैत्री होती आणि आता ती नाहीये, अशा स्थितीत तू तुझ्या आई बाबांना पाठवून पोराला बघू, मला जायला वेळ नाही.
हे ऐकून रुबीला खूप वाईट वाटले. कारण रमेशच्या मनातून आणि रमेशच्या तोंडून अशी भाषा त्याने यापूर्वी कधीच ऐकली नव्हती. रुबी विचार करत होती की रमेशला असं काय झालंय की तो आपल्याशी असं बोलतोय.
रुबीचे पालक शेवटी आपल्या मुलाला पाहण्यासाठी घर सोडण्यास सक्षम आहेत. त्यानंतर तो तिथून येतो आणि नाते फायनल करतो. रुबीचे आई-वडील घरी येताच ती रुबीला सांगते की मी तुझे लग्न फायनल केले आहे, तुझे लग्न पुढच्या महिन्यात आहे. आता लग्नाची तयारी सुरू करा कारण एक महिना कसा निघून जाईल हे कोणालाच कळणार नाही.
हे ऐकून रुबी खूप खुश झाली आणि लगेच रमेशला फोन करून सांगते की पुढच्या महिन्यात तिचे लग्न ठरले आहे. लग्नाच्या आदल्या दिवशी तू माझ्या घरी राहशील आणि इथली सगळी कामं तुला पाहावी लागतील.
हे ऐकून रमेशला खूप राग येतो आणि त्याने काहीही न बोलता फोन कट केला. अखेर, लग्न जवळ आले होते आणि लग्नाला फक्त 1 आठवडा बाकी होता. दुसरीकडे रुबीच्या घरी रमेश कुठे आहे हे कळणे फार कमी होते. रुबीने आपल्या घरी येणे रमेशला अजिबात आवडत नव्हते.
रमेश रात्रंदिवस रुबीच्या लग्नाच्या काळजीने रडायचा. आणि तो मनात विचार करत असे की, रुबी त्याची बायको झाली असती तर किती बरे झाले असते. माझं त्याच्यावर खूप प्रेम होतं. मला माझ्या संपूर्ण आयुष्यात रुबीसारखी मुलगी सापडणार नाही.
पण मला रुबी आवडते असे मी आधी सांगितले असते तर संपूर्ण गोष्ट न सांगितल्यामुळे हा प्रकार निर्माण झाला आहे. त्यानंतर तिचे पालक आमच्या लग्नाला राजी होतील अशी शक्यता होती. पण आता रुबीचे लग्न ठरले आहे, मी कितीही प्रयत्न केले तरी काहीही होऊ शकत नाही.
रमेश तिच्या लग्नाला जायला अजिबात तयार नव्हता. रमेशला काहीतरी बहाणा करून हुआ शहराबाहेर जायचे होते. कारण रमेशला रुबीच्या लग्नाला जाण्यात अजिबात रस नव्हता.
अचानक एक दिवस रमेश रुबीला फोन करतो आणि म्हणतो मला शहरात काही काम आहे, मी काही दिवसांसाठी बाहेर जात आहे, मी तुझ्या लग्नात येऊ शकणार नाही, मला माफ कर.
असे बोलून रमेशने फोन कट केला. त्यानंतर रुबीने त्याला अनेकदा फोन केला पण रमेशने त्याचा फोन सायलेंट केला होता. मग तो शहराच्या दिशेने प्रवासासाठी निघतो. शहरात प्रवेश केला आणि एका विशिष्ट ठिकाणी जायचे होते. त्याला शहरात कोणतेही महत्त्वाचे काम नसले तरी तो निमित्त काढून कुठेतरी फिरायला जात होता.
रमेश प्रवासाला निघाला; अवघ्या २ दिवसांनी रुबीचे लग्न आहे. एके दिवशी रमेश ज्या हॉटेलमध्ये राहत होता तिथून कुठेतरी जाणार होता. रमेश रस्ता ओलांडत असताना काही कारणास्तव त्याचा अपघात झाला.
अनेक लोक आणि पोलिस घटनास्थळी पोहोचतात आणि रमेशला उचलून हॉस्पिटलमध्ये घेऊन जातात. पण दुर्दैवाने रमेशचा जीव वाचला नाही आणि तो देवाला प्रिय झाला.
त्याचप्रमाणे, रमेशचे प्रेम अपूर्ण राहते, तर होळीचे लग्न मोठ्या थाटामाटात होते आणि ती तिच्या कुटुंबासह आणि तिच्या लग्नात खूप आनंदी आहे.
अधून मधून त्याला रमेशची आठवण यायची पण रमेशच्या अनुपस्थितीमुळे तो त्याला काही दिवसातच विसरला. पण रमेश तसा अजिबात नव्हता, तो देव जावूनही नेहमी रुबीची वाट पाहत होता.
2. भावनिक खरी प्रेमकथा
एकेकाळी कोणाच्या तरी घरी लग्न चालू असल्यामुळे एक मुलगा बाहेरून लग्नाला आला होता. मुलगा त्याच्या मित्राच्या लग्नाला जातो आणि मित्राच्या लग्नाला जातो. त्याच्या मित्राचे घर त्याच्या घरापासून खूप दूर असेल तर तो कधीच त्याच्या मित्राच्या घरी पटकन येत नसे.
तिच्या मैत्रिणीचे लग्न होते, म्हणूनच तिच्या मित्राने जबरदस्तीने मुलाला तिच्या घरी आमंत्रण म्हणून बोलावले होते. आणि तो मुलगा लग्नाच्या दिवशी त्याच्या मित्राच्या घरी आला होता. तेथे तो सर्वांशी चांगला जमला आणि अनेक लोकांशी जोडला गेला आणि अनेक मित्रही झाले.
तो मुलगा लग्नाच्या शेवटपर्यंत तसाच राहिला आणि त्याच्या वैवाहिक घरातल्या अनेक लोकांशी त्याची चांगलीच मैत्री झाली. पण त्या लग्नाला एक मुलगी पण आली होती, जी त्याच्या मित्राच्या जवळच्या नातेवाईकाची मुलगी होती.
बरेच लोक लग्नात व्यस्त असल्यामुळे काही गोष्टी इकडे तिकडे ठेवण्यासाठी मुलगा हळू हळू मुलीशी बोलू लागला. हा विवाह सोहळा फक्त 3 दिवस चालला आणि या 3 दिवसात तो मुलीशी बारकाईने बोलत राहिला.
हळूहळू मुलाला बाहेरून आलेल्या त्याच्या मित्राच्या जवळच्या नातेवाईकाची मुलगी आवडू लागली. मात्र त्या मुलीला याबाबत कोणत्याही प्रकारची माहिती नव्हती. मुलगा पसंत करताना त्याने त्याचा नंबर मागितला होता आणि लग्नानंतर त्याच्या घरी गेल्यावर तो त्या मुलीशी घरूनही मित्र म्हणून बोलायचा.
त्या मुलीच्या मनात काय आहे हे ना त्या मुलाला कळले ना त्या मुलीला आणि ना मुलीला कळले की त्या मुलाच्या मनात काय आहे. सुमारे वर्षभर मैत्रिणी म्हणून बोलल्यानंतर तरुणीचे दुसरीकडे कुठेतरी लग्न होणार होते.
कारण जो माझ्याशी मैत्रिणी म्हणून बोलायचा त्याला ही मुलगी खूप आवडायची. मात्र मुलाने ही माहिती कधीच मुलीला सांगितली नाही. जरी मुलीला देखील त्याच्याकडे थोडेसे आकर्षित व्हावे लागले.
पण ती असा अजिबात विचार करत नव्हती. हो, मी घरी विचार करत होतो, आम्ही दोघे मित्र आहोत, असे बोललो तर तो मुलगा आमच्याशी बोलणार नाही.
एके दिवशी मुलगी त्या मुलाला फोन करते आणि म्हणते की मी लग्न करणार आहे, तू माझ्या लग्नाला हजेरी लावली पाहिजे, आम्ही दोघे खूप मजा करू. जणू काही तुम्ही तुमच्या मित्रासोबत उपस्थित राहून सर्व कामे करून सर्वांना आनंद दिला. त्याचप्रमाणे कृपया माझ्या लग्नाला उपस्थित राहा आणि मला आनंदित करा आणि निरोप द्या.
हे ऐकून मुलाच्या डोळ्यातून अश्रू येतात. पण घाईत तो काही बोलू शकत नाही. मुलगा मुलीला म्हणतो, ठीक आहे, मी तुझ्या लग्नाला यायचा प्रयत्न करेन. पण आत्ता मला काही काम आहे, मी तुझ्याशी नंतर बोलेन. असे म्हणत तो मुलगा त्याच्या खोलीत गेला.
संध्याकाळ होताच तो मुलगा त्याच्या पलंगावर जाऊन झोपायचा प्रयत्न करतो. झोपेचा विचार करताच त्याला त्या मुलीची खूप आठवण येऊ लागते. त्या रात्री मुलगा रात्रभर झोपला नाही आणि त्याला त्याच्या मित्राची म्हणजे त्या मुलीची आठवण करून रडावे लागले.
पण मुलगी तिच्या लग्नाचा विचार करून खूप खुश होती. कारण मुलीला त्या मुलाच्या बायकोची माहिती नव्हती. माझ्या लग्नाला काही दिवस उरले असताना मी माझ्या मित्राला घरी बोलवणार असा विचार मुलगी करत होती. आणि मग आपण दोघेही काही दिवस इथे एकत्र घालवू, मजा करू आणि मग सासरच्या घरी जाऊ.
वेळ निघून गेला आणि लग्नाचा दिवस जवळ आला. मुलगा दर 2 आठवड्यांनी मुलीला फोन करायचा, मुलगा ज्या पद्धतीने मुलीशी रोज बोलत असे. आता हळूहळू त्यांच्यातील अंतर वाढू लागले. कारण मुलगी तिच्या लग्नात खूप बिझी होऊ लागली होती आणि तिच्या मंगेतराशी बोलायलाही लागली होती. याशिवाय तो त्याच्या लग्नाच्या तयारीतही व्यस्त झाला होता.
तो मुलगा सुद्धा त्याच्या विश्वासघाताने आणि त्याच्या मित्र किंवा प्रेमापासून वेगळे झाल्यामुळे वेदनेने रडत होता. या कारणास्तव त्याला मुलीशी बोलावेसे अजिबात वाटत नव्हते. एका मुलाचे लग्न ठरले आहे आणि त्याला काही कळले तर त्याला ते आवडणार नाही.
लग्नाच्या काही दिवस आधी मुलगी त्या मुलाला फोन करून सांगते फक्त एक दिवस बाकी आहे, तू कधी येतोस. त्यानंतर मुलगा म्हणतो ठीक आहे मी आजच येईन.
काही वेळ निघून गेल्यावर, म्हणजे संध्याकाळपर्यंत, मुलगा मुलीच्या लग्नाला जातो. त्या मुलाने रडलेल्या डोळ्यांनी, घरातील सर्व कामे केली आणि तिला सजावट आणि लग्नाच्या इतर अनेक कामांमध्ये मदत केली.
दुसऱ्याच दिवशी मुलीचा निरोप घेतला जाणार होता. तर दुसरीकडे मुलगी सासरच्या घरी जाण्याच्या तयारीत होती. एकदा त्या मुलाला प्रेमापासून वेगळे झाल्यामुळे रडावेसे वाटले. आता मुलाच्या निरोपाला वेळ कुठे होता? ती मुलगी तिच्या निरोपाच्या वेळी जितकी रडली तितकी रडली नाही.
घरी आलेल्या मुलाचा मित्र त्याच्यापेक्षा जास्त रडला. कारण त्या मुलाचे त्या मुलीवर मनापासून प्रेम होते. पण त्याने कधीही मुलीला त्याच्या प्रेमाबद्दल सांगण्याचा प्रयत्नही केला नाही.
दोघेही एकमेकांपासून खूप दूर असल्यामुळे ते कधीच एकमेकांना भेटले नव्हते. अशा परिस्थितीत त्याने प्रेम व्यक्त करण्याचा विचारही केला नाही. मुलगा विचार करत होता की योग्य वेळ आल्यावर मी त्या मुलाला माझ्या प्रेमाबद्दल सांगेन आणि त्याच्याशी लग्न करेन.
पण त्याने आपले प्रेम व्यक्त करण्यासाठी बराच वेळ घेतला. मुलगी मोठी झाली असतानाच तिच्या पालकांनी तिच्या नात्याचा शोध सुरू केला होता. त्यामुळे मुली आणि मुले एकत्र येऊ शकली नाहीत.
इमोशनल लव्ह स्टोरी – या कथेत सर्व रसिकांना हा धडा मिळतो की तुम्ही ज्याच्यावर प्रेम करता त्याशिवाय तुम्ही जगू शकत नाही. त्याला सांगणे चांगले. असे होऊ शकत नाही की आपण ते सांगण्यापूर्वीच, ती आधीच दुसऱ्याची असेल. अशी सक्ती असेल तरच तुम्ही लोक प्रेम व्यक्त करणार नाही.
शेवटचे शब्द
माझ्या प्रिय मित्रांनो, जर तुम्हाला माझ्या या कविता आवडल्या असतील तर माझी ही पोस्ट लाईक करा आणि तुमच्या मित्रांसोबत शेअर करा. आणि सुंदर टिप्पण्या द्या. सोशल मीडियावर आमचे अनुसरण 🙏 करा.